Perşembe, Temmuz 22, 2010

Dna Ürkmesi

Teker teker tanımlayamıyorum ailem insanlarını. Hepsi aslında o kadar ayrı telden çalıyorlar ki. Kimi çok sinirli, kimi çok duyarlı, kimi hiç sınır tanımazken, kimi adım atarken acaba göktaşı çarpma olasılığı nedir konusunda teoremler üretmekte.

..
Genel geçerlilik sonucundan kaynaklandığına inandığım kesin bi' problemim var. An itibariyle bunu iyice hissediyorum.

Ailemin ortak noktası; dinlememek.

Benim kendimi haklı çıkartma çabam da burdan geliyor sanırım. Sürekli kendimi anlatmaya çalıştıgım bi' topluluk içindeyim, yaklaşık 6 yıldır. Korkuyorum da aslında tavırsal olarak herkesten bişeyler ögrenme çabası içindeyim genel olarak, bunun dışında insanları dinlemeyi de severim. Ancak evin kahverengi kapısından girerken zırhımı hiç tutkallamadığım kadar üzerime alıyorum.

..
Hayatın zaman değerini hesaplarken, rüyada uçmanın güzelliğinin farkına varıyorum. kolları açarak süzülmek. Güçlü gibi.
Ve sonra konuşurken daha az anlaşıldığımı farkediyorum, aslında hayvanlar daha iyi anlaşıyor. Yine -muş gibi yaptım, yine sus-muşum gibi yaptım, yine sen-mişim gibi yaptım.

4 ATIFLAR:

Caner dedi ki...

Suçu hep ailede arıyoruzda,aileyi düzeltebilirizde...

Ben ve ailem beraber şekillenerek,hep birlikte büyüdük..

Rönesans Casusları dedi ki...

Bu hep beraber şekillenme kavramının oturması için, herkesin birbirini öncelikle dinlemesi gerekir. Benim ailem birbirine bağlı olmasına bağlı ancak, sorun şu ki birşey tartışırken söz hakkının kimde olduğu belli değil. bu da büyük bir problem.

Pink Freud dedi ki...

Türk ailesinin genelde bu durum böyle ki

Neyin Pesindesin dedi ki...

Birşeyler tartışılırken söz hakkının kimle olunduğu zaten birçok platformda belli değil, bunu aile de aramak daha da zor.