Pazartesi, Ekim 18, 2010

Mim Şettirtmesi.

Çalınası şarkı'mdır. Sokaklarda daima bekleyeceğim sürekli çalacağı günü.
Koop- İsland Blues



Gidilesi araç 1941 model 3103..

Pazar, Ekim 17, 2010

Anka.


Gerçeğin yansıması üzerine, önlemek maksatlı tuttugum ayna bile kendine ket vurdurup, çıktı karşıma. Güzel geçirilmiş bir kaç günün üzerinde Sarıgerme' den dönerken bişeylerin ters gideceği konusunda endişelerim vardı olmasına. Hiyerarşisine alışamadığım, bürokrasisinin altında sinsinin yattığı gerçeğiniyse kimseye anlatamadığım görevimi icra etmek üzere bulunduğum yer bile ait olma hissinden çok uzaklaştırmıştı beni. Başlarken güzeldi herşey de biterken seyretmesi çapraz bağların kovalent unsurunu semirmiş görünüyor.


Sahil kasabası hevesim, Ortaca' daki nar ağaçlarını görünce pekişirken sabah denizin ılık suyuyla, -malum Ekim ayında- uyanmaya hasret, bina arası senfonilerimiz bizim. Hevesle kalem- kelam edesigelenlere ithafen, peşpeşe olan özel gün kırıntılarından sonra, ışığın mum olduğu zamanda yazmaya çalışıyorum.


Bugün ilk ve son kez hissettiğim aidiyet hissinin sadece ilk de kaldığı ve sonlandığı hususunda muktedir oldum. Gençlerin birbirini tanıması durumunun 50' lerdeki sistemde işlemesini isterdim, bana bıraksalardı zaman seçme eylemini.


Uzun bi yol gibi göründü bu kez, yürümeye başladığım yol, O' nun sesinin tedirginliğinden anladığımın, hissiyat saatimle uyuşması da cabası oldu. Belki en eskisi en eskinin en yenisini bile biliyor durumdadır. İşlerim, düşüncelerim ve algılamaya çalıştıklarım karmaşıkken sadece 2 şarkı dinleyip, beyin loblarımı gevşetiyorum.


Sol göğsümde oluşan çaprazlama sancı; "mide boşlugunu ve gögüs kafesini kitleyelim bu gece, sen bize lazım degilsin!" naraları atarken, bu kadar da argo olmayın be! demek istiyorum. (iç ses)


Kıvrılıyorum şimdi. Sıcak sandığım mutfak köşesindeki çilekli sütlere, buzdolabından çıkarttıgımız mutluluklarla, bir kanepeye sıgabilmenin onurunu anımsıyorum. Bu gece çok şeyi anımsıyorum. Bu gece birçok şeyi anımsıyorum. Bu gece O' nunla olan zamanlarımı, şimdi "O" olması zamanlarımı kanıksıyorum.
Şarkılarla kendini anlatabilmek konusundaki atıflara sarılıyorum.

Bu gece yine Minik; koynumun veziri, mor sekans; ağzımın mühürü, yağmur gürültüsü de bastırdıgım sesim olsun. Sen olsun rüyam. Ben olsun hayatım. .

Mutluyum demesine de mutlu et beni, huzur.

Fazla mutluluk nazar etmez. Benim de olsun.